Als na een praatronde blijkt dat een thema, een vraag of probleem de aandacht van alle kinderen opwekt, dan zijn we vertrokken voor een project. Door het beantwoorden van drie vragen, formuleren de kinderen hun eigen doelstellingen:

WAT weten we al?

WAT wil ik weten?              vb.: Hoeveel landen zijn er in de wereld?

WAT wil ik doen?                vb.: Op een paard rijden. Paarden knutselen.

Een bezoek aan een elektriciteitscentrale.

Doordat we vanuit de interesses en vragen van de kinderen vertrekken is de betrokkenheid meteen scherp. De kinderen willen iets leren.

We spreken af wie wat op zich neemt en hoe we iets te weten kunnen komen. Opzoekingswerk in de bibliotheek, zelf georganiseerde uitstappen, iemand uitnodigen, lezen, een verslag maken, een experiment opstarten, een recept uitproberen, in het atelier iets in elkaar knutselen, een enquête afnemen, … Het kan allemaal. De duur van het project kan meerdere weken in beslag nemen. Als afsluiter worden de resultaten van dat project voorgesteld. Dat kan een tentoonstelling zijn, een toneel, een quiz, een projectboek,… We nodigen dan vaak de andere Steltlopers uit, alsook de ouders, grootouders en andere sympathisanten. We proberen ieder project op een andere manier voor te stellen, want ook hier zit een groeiproces dat we niet kunnen laten liggen.

Via projectwerk bereiken we dus verschillende leergebieden en menen we tegemoet te komen aan hoe kinderen in de werkelijkheid staan. De realiteit is immers nooit opgesplitst in deelgebieden (aardrijkskunde, geschiedenis, natuurkunde, verkeer, milieu, …), maar is een geheel.

In het werken aan projecten worden kinderen op deze manier expliciet aangesproken om in hun totaliteit te functioneren. Het is denken, maar zeker ook doen. Het ontwikkelen van allerlei vaardigheden en het aanboren van hun potentieel om te komen tot creatieve oplossingen, maakt dat deze leerervaringen zeer diep doordringen. Het zijn eerder levenservaringen die men zich jaren later nog herinnert.

Onnodig te zeggen dat hier ook op het vlak van de sociale en emotionele ontwikkeling vele kansen liggen. Door het samenwerken in groep worden er een aantal elementaire vaardigheden ingeoefend zoals het komen tot een taakverdeling, het vergelijken van verschillende gezichtspunten, het effectief vergaderen, het gezamenlijk uitvoeren van een taak, het aanleren en ontwikkelen van belangrijke communicatieve vaardigheden. Bij dit alles krijgen kinderen de kans om iets te leren over hun eigen functioneren en dat van anderen. Doorheen de verschillende leefgroepen is er een evolutie merkbaar.